Czekam na dalsze rady :( .... W oczekiwaniu...

Wiem... wiem że nie tylko ja mam takie problemy i bywają gorsze... Ale jest mi tak trudno sie z tym pogodzić bo on mnie nigdy wcześniej nie zawiódł :( a tu nagle rzut na głęboką wode... Tak mi ciężko o tym przestać mysleć. Staramy sie byc  dalej  szczęśliwi. Nie wracamy juz do tego zeby nie wywoływać zbędnych emocji, aczkolwiek nie znaczy to że zmniejszył sie ból:( Czy z czymś takim naprawde da się nauczyć żyć po pewnym czasie? Teraz mimo jego wszelkich starań wątpie w jego słowo KOCHAM CIĘ... "Złamane skrzydełka" jesteś jedyna osobą która miała podobny problem i wyszła z tego...Podziwiam Cię że uporałaś sie tym i tak dzielnie z tym walczysz i tak mądrze podchodzisz do tego. Mi brakuje tej wiary :( nie znam recepty na uporanie się z tymi myślami... STARAM SIĘ. Wciąż go kocham... I mam "nadzieje" że z wzajemnością. Ale to tylko nadzieja :( nigdy wcześniej sie o to nie bałam... A czy teraz normalne będzie to że nasz związek bedzie opierał sie na moim ciągłym strachu...??? może to sie kiedyś zmieni ...